1. Pokazuj
dziecku, że świat jest fascynujący i że odkrywanie jego tajemnic sprawia
przyjemność. Naucz zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi.
2. Proś
dziecko, by ci o czymś opowiedziało: o muzyce, której słucha, o szkole, do
której chodzi, o książce, którą czyta. Pytaj: Co w tym jest najciekawsze? Co cię pasjonuje? Dlaczego? 3. Zadawaj
pytania skłaniające do przewidywania: Co
by było, gdyby...?
3.
Ucz płynności i elastyczności myślenia - pytaj: Czego tu jeszcze brakuje?, Czy widzisz błędy
w swoim rozumowaniu?, Jak można to zrobić lepiej?
4.
Czytajcie razem książki, zarówno literaturę, jak i
książki popularnonaukowe. Przeglądajcie gazety, zwłaszcza doniesienia naukowe.
5.
Korzystaj z codziennych sytuacji. Zamiast wysyłać
dziecko do sklepu z dokładną listą zakupów, zaproponuj, aby samo ją opracowało,
porównując potrzeby rodziny i stan zapasów w domu. Niech wybierze ofertę
najkorzystniejszą cenowo.
6.
Organizuj zabawy w odkrywanie znaczeń, rozpoznawanie
głównej idei, łączenie informacji, wnioskowanie, przewidywanie. Najmłodsze
dzieci pytaj: Co łączy skarbonkę i bank?
albo Jaka jest różnica pomiędzy radiem a
telewizją?, starsze - Czym się różni
rozpuszczanie i topnienie?. Albo zagrajcie w “Przewidywanie dziwnych
skutków”: Co by było, gdyby podczas
deszczu zamiast wody padało mleko?
7. Nie kładź nadmiernego nacisku na skutek uczenia, np. oceny. Skup się na tym,
żeby dziecko uczyło się mądrze, żeby było zaciekawione.
8.
Od czasu do czasu pomóż dziecku zrobić rozbudowany
projekt, który będzie „domowym wydarzeniem" - dziecko przedstawi go nie
tylko w szkole, ale i w rodzinie. To może być praca o kolędach, o tsunami,
rozprawka literacka, opis eksperymentu itp.
9.
Ucz spojrzenia „świeżym okiem” i z „drugiej strony”.
Pośmiejcie się razem z niemądrych programów TV lub reklam.
10. Trenuj
z dzieckiem „nawyki badawcze": zachowanie otwartego umysłu, ciekawości
świata, domyślanie się (wysuwanie hipotez), weryfikowanie informacji, myślenie
krytyczne. Zróbcie razem jakiś eksperyment.
11. Zadawaj
pytanie: Co to zmienia?. Ucz
rozpoznawania związków przyczynowo-skutkowych.
12. Pomóż
rozwijać umiejętności interpersonalne, to pomoże pracować w grupie i zyskać
aprobatę otoczenia. 14. Zamiast „nie wiem” ucz dziecko mówić: „zaraz to
sprawdzę”
13. Pokazuj,
że błędy nie są takie złe, są okazją do uczenia się.
14. Podnoś
dziecku poprzeczkę, wyznaczaj ambitne, ale osiągalne cele. Chwal je za
pomysłowość i samodzielność myślenia!
15. Sam jak
najwięcej myśl, rozwijaj się, interesuj światem. Na swoim przykładzie pokaż
dziecku, jakie to satysfakcjonujące.
Źródło:
„Myślę więc jestem”
Dodatek do Gazety Wyborczej, 26.01.2005
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz